13 Αυγ 2008

Κάπως έτσι άρχισαν όλα

Ερχόταν 15Αύγουστος και όπως όλοι και εμείς θέλαμε να κάπου να περάσουμε ένα τετραήμερο "χαλαρό". Αφού ψάξαμε να κλείσουμε δυο δωμάτια (2 ζευγάρια) στη μισή Χαλκιδική απογοητευτήκαμε και σχεδόν πήραμε απόφαση ότι το τετραήμερο θα μας έβρισκε στη Θεσσαλονίκη.
Όμως, χάρη σ' ένα συνάδελφο της γυναίκας μου βρέθηκε ένας ξενώνας στο Λιτόχωρο Πιερίας. Δοκιμασμένη συνταγή, αφού είχαμε πάει και άλλες φορές στο Λιτόχωρο άλλα όχι στο συγκεκριμένο ξενώνα.

Φτάνοντας, ενθουσιαστήκαμε. Δεν είχαμε καμιά πληροφόρηση είτε ιδέα για το πώς μπορεί να είναι το μέρος που θα καταλύσουμε. Όμορφος χώρος, φτιαγμένος με πολύ μεράκι και με πολύ γούστο. Το Λιτόχωρο όπως πάντα πανέμορφο και η καλοπέραση ήταν δεδομένη.

Για να μην τα πολυλογώ, περνούσαμε πολύ ωραία μέχρι που ο Μιχάλης είχε την εξής ιδέα- πρόταση:

-"Ρε Κώστα, είσαι αύριο το πρωί να ξυπνήσουμε το πρωί και να πάμε να περπατήσουμε στο φαράγγι του Ενιππέα;"
-"Μέσα Μιχάλη, αλλά το φαράγγι του Ενιππέα τι είναι;"

Μου εξηγεί ότι και αυτός δεν ήξερε καλά και ότι θα ήθελε να πάμε για να το δει από κοντά.

"ΟΚ, έκλεισε. Αύριο το πρωί σηκωνόμαστε 7:00 η ώρα και ξεκινάμε για το φαράγγι"

Δεν υπάρχουν σχόλια: